İletim kuleleri kavramı, iletim iletkenleri iletim kulelerinin bölümleri tarafından desteklenmektedir. Yüksek gerilim hatlarında "demir kuleler" kullanılırken, yerleşim bölgelerinde görülen alçak gerilim hatlarında "ahşap direkler" veya "beton direkler" kullanılır. Hepsi birlikte topluca "kuleler" olarak anılır. Yüksek gerilim hatları daha büyük bir güvenlik mesafesi gerektirir, dolayısıyla daha yüksekte kurulmaları gerekir. Sadece demir kuleler onlarca ton hattı taşıyabilecek kapasiteye sahiptir. Tek bir direk böyle bir yüksekliği veya ağırlığı destekleyemez, bu nedenle direkler genellikle daha düşük voltaj seviyeleri için kullanılır.

Gerilim seviyesini belirlemek için genellikle iki yöntem vardır:

1.Kutup plaka tanıma yöntemi

Yüksek gerilim hatlarının kuleleri üzerine genellikle 10kV, 20kV, 35kV, 110kV, 220kV ve 500kV gibi farklı voltaj seviyelerini açıkça gösteren kutup numarası plakaları takılır. Ancak uzun süre rüzgara, güneşe veya çevresel faktörlere maruz kalma nedeniyle direk numara plakaları belirsizleşebilir veya bulunması zorlaşabilir ve bunları net bir şekilde okumak için yakından gözlem yapılması gerekebilir.

2.Yalıtkan dize tanıma yöntemi

Yalıtkan dizilerin sayısını gözlemleyerek voltaj seviyesi kabaca belirlenebilir.

(1) 10kV ve 20kV hatlar genellikle 2-3 izolatör dizisi kullanır.

(2) 35kV hatlar 3-4 yalıtkan dizisi kullanır.

(3) 110kV hatlar için 7-8 adet izolatör dizisi kullanılır.

(4) 220kV hatlar için izolatör dizisi sayısı 13-14'e çıkar.

(5) En yüksek gerilim seviyesi olan 500kV için yalıtkan dizilerin sayısı 28-29 kadardır.